kimbilir belki, beş para etmeyecek bir gün

Yokluğun yarattı şimdi gördüğün beni.

Hesapsız üç noktalar döndü cümlelerimin sonuna. Sen diyip sustuğum anılarımı anımsatan her bir şeye. Beş para etmez giderken sana yol olan kaldırımlar. Değersiz artık gölgesinde yürüdüğün ağaçlar.

Ben yaşadıkça hüznümü,anımsattıkça seni bana,her ne olsa da.Güneş doğduysa bensiz üstüne bir kere,ölmüşsündür,yaşamıyorsundur,artık yoksundur demektir. Sesimi duyduysan sonrasında,sensiz yaşamaya alışmışımdır nasıl olsa. Gelmen bir fayda etmez sensiz güneş görmüşse yüreğim. Hislerim sen değilsindir,nefesim sen değilsindir. Yalnız bana ait olmuş artık demektir.

Benden giderken,yol ettiğin kaldırım da yoldur,gölgesinde yürüdüğün de ağaçtır artık.