sokak lambası

Kimsesiz bir sokakta, yalnız bir sokak lambasının altında

Beki bir umut filiz olur, belki de yeşermeden son bulur

Karanlık bir kaldırım çeker bedenimi ıssız bir sokağa.. ben düşe kalka bulurum bir cılız ışık belirtisini. Dizlerimde yaralar bereler.. yüreğimde taptaze bıraktığın suretinin gölgesi. Sokak lambası altında çıldırmışçasına dönüyor yüreğim, ateşe aşık sinek misali..

Sokağın öteki ucunda sen beliriveriyorsun.

Yüreğim kanatlanıp uçuveriyor, benden geriye bedenim bile kalmıyor.. soluk soluğa kalıyorum yaşadığımı hissediyorum tüm bedenimde.. tüm bedenim sen oluveriyor..kalbim sen oluveriyor… kalbim her bir zerreni aklıma kazıyor..

…

Sokağın öteki ucunda sen belirmiyorsun!

Sokağın öteki ucunda seni hayal ediyorum ben. Yüreğim kanatlanıp uçmuyor… bedenim çakılmışçasına kala kalıyor durduğu yerde.. kalbim büsbütün sen olmuş… yüreğimin ağırlığından adım dahi atamıyorum.. kala kalıyorum öylece.. bir tükenilmişlik çökmüş ki nefes alışlarımda bile ağırlığını hissediyorum.. kanatlanıp uçuveriyor her bir yanımda ne varsa, ben öylece kalakalmış seyrediyorum.. gözleri m kısık.. boğazım düğüm düğüm.. sesim de kısık.. bir şeyler söylemek zor geliyor yüreğime… kafamda dolaşırken onca söylenmeyi bekleyen sözler, ben susakalmış seyrediyorum uçuşan her bişeyi.. yüreğimin ağırlığı geçmiyor… burnumun direğinde buram buram tütüyorsun.. gözlerim kısık uzaklarda seni arıyorum.. lambanın altı hariç her yer zifiri karanlığa boyanmış..

Şu sokak lambası umut oluyor bana, ben göremesem de zifiri karanlığın ötelerinde seni… ben hep aynı sokak lambası altında geleceğin  günü  bekliyor olacağım nasılsa..

Kimsesiz bir sokağın kimsesiyim, yalnız bir sokak lambasının yanı başında kıpırdayaman direği..

Belki bir umut filiz olur yüreğimde, belki de yeşermeden lambası söner sokağımın..


(28.12.2015)

aç sevgili kapılarını şehrine geldim

Gün akıp gidiyor rüzgarlar esiyor ellerimin arasından…bir dağ meltemi dibinde oturmuş bir şehir izliyorum gözlerim kapalı…

Bir şehir izliyorken o şairi hatırlıyorum sıcacık bir yaz günü esen soğuk rüzgarın kokusunda.. bir şehir neden gözleri kapalı izlenir derken kıyısında buluyorum kendimi yaşadığın şehrinin.. bir tepeye çıkıyorum bakınıyorum sağına soluna… sen geliyorsun oturuyorsun yine baş köşesine yüreğimin… gözlerim kapalı seyre dalıyorum seni… şehrinin karşısında gözleri kapalı kalıyorum…. Zaman duruyor ben hala izliyorum seni… gözlerinin güzelliğinde kayboluyorum.. gözlerinden akarken buluyorum kendimi ve dalıyorum göğsüne.. suretinin her bir zerresi düşüyor ellerime.. avuçlarımla topluyorum seni..

Rüzgar durmak nedir bilmiyor.. kokun sarıyor gözleri kapalı izlediğim şu şehri… koca şehre sarılmak geliyor içimden.. sersemleştiriyor kokun beni.. tüm gücümle gözlerimi açıyorum ve zifiri karanlığın ötesinde bir karanlık takip ediyor gerimi… önümde bir bir yanmaya başlıyor şehrinin ışıkları…

şehrinin ışıkları bile güzel sevgili! diye haykırıyorum..derin bir nefes alıyorum. İçime bürünüyorsun.. büsbütün sen oluyor nefesim…

şehrine geldim sevgili!

aç kapılarını…

aç sevgili kapılarını şehrine geldim…

sana geldim…


(28.12.2015)

sahiplenilmemiş cümleler

Bir başka şairin dilinden değilde sana kendi dizelerimden yazacakken ben… sen başka şairlerin dizelerinden seviyorsun bir başkasını…

Dizeler bir başkasına akıyor hoyratça..

sen başkasına yazıyorsun dilim okuyorken bu satırları, kalbim kan ağlıyor her hecesinde.. kelimeler ardı ardını kovalıyor kalbim göğüs kafesimden fırlıyorken buluyor kendini.. cümle  noktasını bulmadan bir kalp düşüyor yardan.. burnumun direği sızlıyor.. gözlerim bulanık bulanık.. burnumda bir acı hissediyorum .. ardından boğazım düğümleniyor.. göz kapaklarım düşüyor, birkaç metre ötesini dahi göremiyorum.. çok uzaklarda sen beliriveriyorsun.. suretin düşüyor göğüs kafesime.. nefesim daralıyor.. her bir zerren her bir zerreme değiyor ve ben artık yavaş yavaş kayboluyorum.. hafiflediğimi hissediyorum..

derken bir çığ düşüyor gözlerimin önüne, sen bir başkasına sesleniyorsun bir şairin dilinden.. bense şair oluyorum sana kendi dizelerimden..

bir düşen çığın felaketinde sana yazıyorum

bir şarkının ezgisinde sana sesleniyorum

bir hece sen oluveriyor

bir kelime büsbütün sana ait oluyor

her kelime ardı ardına sana sesleniyor, sona gelirken tamamen sen oluyorsun kalemim kağıdım..

saniyeler sen oluyor .. dakikalar seni  düşlemekle geçiyor.. dakikalara dalarken saatler çoktan sen olmuş ve gün bitmiş bir gün daha seni geride bırakmışken buluyorum zamanla… zaman akıp gidiyor sen üstüne sen katıyor.. sen seslenirken başka şairlerin dilinden bir başkasına.. ben de şair oluyorum sana… sen de bana şiir.. senden bi haber.. istemsiz… sitemli..

günler geçip gidiyor..gölgene bile hasretken buluyorum kendimi..

sonra bir başka şair oluyorum sana yine ben..


(28.12.2015)