sahiplenilmemiş cümleler

Bir başka şairin dilinden değilde sana kendi dizelerimden yazacakken ben… sen başka şairlerin dizelerinden seviyorsun bir başkasını…

Dizeler bir başkasına akıyor hoyratça..

sen başkasına yazıyorsun dilim okuyorken bu satırları, kalbim kan ağlıyor her hecesinde.. kelimeler ardı ardını kovalıyor kalbim göğüs kafesimden fırlıyorken buluyor kendini.. cümle  noktasını bulmadan bir kalp düşüyor yardan.. burnumun direği sızlıyor.. gözlerim bulanık bulanık.. burnumda bir acı hissediyorum .. ardından boğazım düğümleniyor.. göz kapaklarım düşüyor, birkaç metre ötesini dahi göremiyorum.. çok uzaklarda sen beliriveriyorsun.. suretin düşüyor göğüs kafesime.. nefesim daralıyor.. her bir zerren her bir zerreme değiyor ve ben artık yavaş yavaş kayboluyorum.. hafiflediğimi hissediyorum..

derken bir çığ düşüyor gözlerimin önüne, sen bir başkasına sesleniyorsun bir şairin dilinden.. bense şair oluyorum sana kendi dizelerimden..

bir düşen çığın felaketinde sana yazıyorum

bir şarkının ezgisinde sana sesleniyorum

bir hece sen oluveriyor

bir kelime büsbütün sana ait oluyor

her kelime ardı ardına sana sesleniyor, sona gelirken tamamen sen oluyorsun kalemim kağıdım..

saniyeler sen oluyor .. dakikalar seni  düşlemekle geçiyor.. dakikalara dalarken saatler çoktan sen olmuş ve gün bitmiş bir gün daha seni geride bırakmışken buluyorum zamanla… zaman akıp gidiyor sen üstüne sen katıyor.. sen seslenirken başka şairlerin dilinden bir başkasına.. ben de şair oluyorum sana… sen de bana şiir.. senden bi haber.. istemsiz… sitemli..

günler geçip gidiyor..gölgene bile hasretken buluyorum kendimi..

sonra bir başka şair oluyorum sana yine ben..


(28.12.2015)