5 Haziran 2012 Salı

unutturamaz seni,benliğin bana



hala bilmez nasıl sevdiğimi...
sakin bir deniz sahilinde oturmuşken ayaklarımın dibine vuran dalgalarda,nasıl sevip gittiğini? anımsattın bana...sessiz çığlıklarımdı denizdeki dalgalar,sessiz ağlayışımdı gökyüzünden düşen damlalar...gidişine anlam veremedim belki...nasıl sevemeyişini bilemedim belki...sevmekten hiç vazgeçemedim,sineye çekip gidemedim...tutkularım,duygularım engeldi sahiplenmeye...gidişinden,sevemeyişinden sahiplenemedim belki ama aşkım benimsetmişti seni fazlasıyla bana...en sonunda gittin ya,buna gidiş,bırakıp terkediş denemezdi, asla...her şarkı seni anımsattı nasılsa,her gülüş seni hatırlattı hatta...sebeplerde aradım seni,sonuçlarda buldum yokluğunu...her ne kadar sevdiysem seni her şarkı sonunda bittin benden...her gülüşün ağlayışında terkettin,sevdiremedin yokluğunu benliğime...her neyse,sonunda seni bir gök gürleyişinde,sakin bir sahil kenarında,denizdeki dalgada,ufak bir tebessümde,bir damla gözyaşında,kelimelerin manasızlaştığı,anlamsızlaştığı her noktada,hayatta ve sonsuzlukta hatırladım,sevdim,unutmadım ve hep seninleyim nasılsa...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder