özlüyor olabilirim

bugün günlerden pazartesi ve ben seni çok özledim değil.. bugün günlerden bilmem ne, ama ben hep seni özledim..
Özlüyorum ve güneşi arkama alıp terk ediyorum ucu bucağı gözükmeyen bir yola giriyorum.. her adımda güneş arkamda kalıyor..benliğimi ise ta gerilerde bırakıyorum..
benden bir kırıntı kalmıyor..
dizlerime kadar uzanan boylu boyunca gölgemde, tek bir kırıntıya dahi rastlanmıyor..
benliğim geride terkedilmişçesine dururken, yanıma hüzünlerimi alıyorum bütün kararlılığımla.. her adımda çökerken üzerime sensizliğin zifiri soğuk yalnızlığı, ben vazgeçmiyorum bu yoldan.. devam ediyorum her yanımı sarmış karanlığa isyan çıkartarak..
çığlıklarımı duymaz oluyorum..
gözlerimden akan yaşı görmezden geliyorum..
yüreğim çığlık çığlık serzenişteyken,
ben...
hala seni özlüyorum..
gözlerim arkada kalıyor buğulu buğulu,
ben...
yine seni özlüyorum..
aslında ne kadar gitsem de yanımda bir parçada senden götürüyorum..uçsuz bucaksız yol yoruyor dizlerimi, ben nefes alamıyorum..nemli bir soğuk çöküyor gökyüzüne kalp atışlarım öteki tepeden duyuluyor.
yoruluyorum.
soluk soluğa kalıyorum..
ellerim dizlerimde çöküyorum..
gözlerim nemli ileriye bakınıyorum..
sisli nemli karanlık kirli bir gökyüzü yoruyor gözlerimi...
ben...
hala seni özlüyorum..
yağmur taneleri düşüyor her biri gözlerin sanki.. yakıp geçiyor nereye değse her bir zerresi.
kaçıyorum ..
bir sığınak arayışı içerisine giriyorum.. ne kadar  koşsam da bir asfaltlı yol nemli bir gökyüzünden başka hiçbir şey göremiyorum..
yolun başında ta arkalarda sen..
gözlerim seni izliyor..
ne yapsam da ben hala seni özlüyorum..