07.05.2013 - Salı

bir buğulu pencereden bakarsın hayata.. gözlerinden düşen insanları
seyre dalarsın.. birbir düşer seyre dalarsın da; acı verir her biri, bir
parçanı da onlarla akıtırsın..gidenlerde senden eser kalmaz..kalan sende eski
senden eser bırakmaz..üzüntülerimiz, kırgınlıklarımız,düşlerimiz, veya
sevdiklerimiz..hepsini toplasan beş kuruş eder mi acaba..
...

durmam artık
bu gözlerimi yaşlandıran buğulu penceresi önünde.. ne bu kuru saksıdaki saçaklı mor çiçek
bağlar, ne de yol ettiğin şu penceremin önündeki kaldırım sebebim olur seni son kez
görme isteğime..durmam..duramam..

sormam.. sorgulamam.. bir tek kırıntısını sorgulayamam aşkının..ne ben sevebildim
adı aşk denecek kadar.. ne de bu sevgiyi hak edebildim sen benimsin diyecek kadar..
penceremin buğusuna çizerim ismini.. yanına karalarım beceremediğim sevginin
iki kelimesini...

anlayamadığım dilini, çözemediğim bir gurbetteyim şimdi.. çepeçevrenlemiş insan sesleri
ben duyamıyorum..ben anlayamıyorum.. bakıyorum.. dalıyorum.. adına sen diyorlar buralara..
her yerde seni arıyorum, bulamıyorum.içimde bir sen buluyorum..benden çok uzak bir yerde
.. işte o kadar uzak, dağların arkasında.. gözlerimden sen düşecek oluyor..sendeki olmayan
'ben' de hak bulamıyorum..

ne gecesi ayazlanan bir yalnızım artık ne de aşkının sarhoşluğunun
başına vurmuş bir Leyla.. ben sevemedim.. ben beceremedim sevdim diyecek kadar
seni.. en büyük hata sendeydi belki ama.. belki de sen hak etmedin bendeki seni..


ve ben giderim ardı buruk kesik kesik bir el sallanır durur arkamdan..
ve sonra sen gidersin kendimi el sallarken bulurum arkandan..!