6 Eylül 2012 Perşembe

kalemin acısı, yürek sancısı





Kelimelerdir,dökülüp mısraya,cümleye dönüştükten sonra anlam katan hayata...

Kimi aşkı anlatır bütün inancıyla. Kimi inanmaz, inanmadığını anlatır. Kimi nefretten bahseder, kimi özlemden.  En zor iş nefreti döken bir kalemin sancısı... Hecelerin kelime, kelimelerin cümle, cümlelerin mısra oluşu. Bir de roman oluşu. Uzadıkça, uzattıkça kalem kelimeleri çoğalttıkça en acı çekeni roman olur can yakar aslında. Nefreti anlattıkça kelimeler bürür her bir yanını. Her biri telaş içindedir. Kendinden bir önceki kelimeye uyma derdindedir. Acı çeken hecelerdir birazda olsa. Bir de bunları döken kalem vardır, usta görevindedir. O 'nun da acısı bir başkadır ! Nefreti duyan yürek acı çekerken başa geçer, kalem ayrı acımsarken kelimeler can çekişiyordur artık.

Aşk davetsiz bir misafir gibi gelir oturur gönlüne. Kelimeler başlar acı çekmeye. Mükemmel bir sanat eseri için cümle olur usta kalemle. Bir de aşkı bilmeyen,tatmayan yürek tutar kalemi. Kelimeler ne haldedir kimbilir...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder